ΣΤΟ ΕΔΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

"ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ -ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ- ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΟΥΔΕΤΕΡΑ". ..
.. Αλλιώς παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα (άρθρο 6 παρ.1 - Δικαίωμα σε Δίκαιη Δίκη σε συνδυασμό με το άρθρο 9 της ΕΣΔΑ για τη θρησκευτική ελευθερία). Συγχαρητήρια στο ΕΠΣΕ που "το ενω-εί" και αναδεικνύει τα σχετικά ζητήματα σε διεθνές και ευρωπαϊκό δικαιοδοτικό επίπεδο.
Διαβάστε παρακάτω το σχετικό με την προσφυγή στο Στρασβούργο δελτίο τύπου:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΝΩΣΗΣ ΟΥΜΑΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.)
(www.fbook.me/enooume)


2 Μαΐου 2010

Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα θρησκευτικά σύμβολα στα δικαστήρια

Η Ένωση Ουμανιστών Ελλάδας (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.) γνωστοποιεί πως στις 30 Απριλίου 2010 τα μέλη της ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε. Andrea Gilbert και Παναγιώτης Δημητράς έστειλαν προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) κατά της άρνησης του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών να απομακρύνει τα θρησκευτικά σύμβολα από την αίθουσα του δικαστηρίου στη συνεδρίαση της 9 Νοεμβρίου 2009. Το αίτημα είχαν υποβάλει οι Andrea Gilbert και Παναγιώτης Δημητράς που την ημέρα εκείνη είχαν κληθεί για μια διόρθωση πρακτικών παλαιότερης δίκης. Το απόσπασμα της απορριπτικής απόφασης του ελληνικού δικαστηρίου επισυνάπτεται.

Στην προσφυγή τους, οι Andrea Gilbert και Παναγιώτης Δημητράς ζητούν από το ΕΔΔΑ να καταδικάσει την Ελλάδα για παραβίαση του Άρθρου 6.1 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) σε συνδυασμό με το Άρθρο 9 (θρησκευτική ελευθερία) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Επικαλούνται κατ’ αναλογία την απόφαση Lautsi κατά Ιταλίας της 3 Νοεμβρίου 2009 με την οποία το ΕΔΔΑ είχε καταδικάσει την Ιταλία για παραβίαση του Άρθρου 2 του Πρωτοκόλλου 1 (δικαίωμα στην εκπαίδευση) σε συνδυασμό με το Άρθρο 9 (θρησκευτική ελευθερία) της ΕΣΔΑ για την άρνηση απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από ένα σχολείο.



ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ: 9167/2009

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ (Γ’ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΠΛΗΜ/ΤΩΝ)
Συνεδρίαση της 9/11/2009

Στυλιανός ΔΑΡΕΛΛΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΕΦΕΤΗΣ

Μαρία ΛΙΑΣΚΟΥ
Αργυρώ ΑΡΝΑΟΥΤΗ-ΜΠΛΕΤΣΑ
ΕΦΕΤΕΣ

Απόστολος ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΝΤΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΦΕΤΩΝ

Ευαγγελία ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

(…..)

Κατόπιν αυτών, ο Πρόεδρος διέταξε να αρχίσει η αποδεικτική διαδικασία.

Στο σημείο αυτό ο πληρεξούσιος συνήγορος της πρώτης αιτούσας, αφού έλαβε τον λόγο από τον Πρόεδρο, ανέπτυξε προφορικά και υπέβαλε γραπτά την επισυναπτόμενη στα πρακτικά της παρούσας δήλωση για καταχώρηση στα πρακτικά κατ’ άρθρο 142 παρ. 2 ΚΠΔ της πολιτικώς ενάγουσας ANDREA GILBERT και του αιτούντος Παναγιώτη Δημητρά του Ηλία που περιέχει 1) αίτημα απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από την αίθουσα του Δικαστηρίου κατά την εξέταση της παρούσας υπόθεσης και 2) Αίτημα διόρθωσης της με αριθμό 5800 και 5919/2008 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημ/των Αθηνών. Επίσης, προσεκόμισε αντίγραφο της εκδοθείσας την 3 Νοεμβρίου 2009 απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, γραμμένη στη Γαλλική γλώσσα, χωρίς μετάφραση (σελίδες 2α-2δ και συνημμένη απόφαση σελ. 2ε-2υ).

Μετά από αυτά, ο Εισαγγελέας, αφού έλαβε τον λόγο από τον Πρόεδρο, πρότεινε την απόρριψη του πρώτου αιτήματος, περί απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από την αίθουσα του Δικαστηρίου, επιφυλασσόμενος να προτείνει επί του δευτέρου αιτήματος κατά την πρόοδο της διαδικασίας.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)
Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760
email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/


Ενώπιον του Γ’ Τριμελούς Εφετείου Αθηνών (Πλημμελήματα)

ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΣΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ
(ΑΡΘΡΟ 141 ΠΑΡΑ. 2 ΚΠΔ) ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ ANDREA GILBERT ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ

9 Νοεμβρίου 2009

1. Αίτημα απομάκρυνσης θρησκευτικών συμβόλων

Η πολιτικώς ενάγουσα Andrea Gilbert και ο μάρτυρας Παναγιώτης Δημητράς είναι στελέχη της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ). Το ΕΠΣΕ έκανε παρέμβαση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ως τρίτος στην υπόθεση Lautsi v. Italy (προσφυγή 30814/06). Στις 3 Νοεμβρίου 2009, το ΕΔΔΑ δημοσιοποίησε την απόφασή του στα γαλλικά (συνημμένο 1) με περίληψη στα αγγλικά (συνημμένο 2), με την οποία διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 2 του πρώτου προσθέτου Πρωτοκόλλου σε συνδυασμό με το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), λόγω της ανάρτησης του «εσταυρωμένου» στα δημόσια ιταλικά σχολεία. Στις παραγράφους 45 και 46 της απόφασης αναφέρεται σε περίληψη η παρέμβαση του ΕΠΣΕ.

Το ΕΔΔΑ κατέληξε στην ύπαρξη παραβίασης με βάση το ακόλουθο σκεπτικό (μετάφραση ΕΠΣΕ):

«48. Για το Δικαστήριο, τα επιχειρήματα αυτά οδηγούν στην υποχρέωση του Κράτους να απέχει από την, έστω και έμμεση, επιβολή δογμάτων στα μέρη όπου τα άτομα εξαρτώνται από αυτό ή ακόμα στους τόπους όπου τα άτομα είναι ιδιαίτερα ευάλωτα.

53. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται πως το σύμβολο θίγει τις πεποιθήσεις της και παραβιάζει το δικαίωμα των παιδιών της να μην ακολουθούν την καθολική θρησκεία. Οι πεποιθήσεις της χαρακτηρίζονται από ένα βαθμό σοβαρότητας και συνοχής που είναι επαρκής ώστε η υποχρεωτική παρουσία του εσταυρωμένου μπορεί λογικά να εκληφθεί από την ίδια πως είναι σε σύγκρουση με τις πεποιθήσεις της. Η ενδιαφερόμενη θεωρεί την έκθεση του εσταυρωμένου ως σημάδι ότι το Κράτος τάσσεται με την πλευρά της καθολικής θρησκείας. Αυτή είναι και η σημασία που δίνει επίσημα η Καθολική Εκκλησία, η οποία αποδίδει στον εσταυρωμένο ένα θεμελιώδες μήνυμα. Άρα, ο φόβος της προσφεύγουσας δεν είναι αυθαίρετος.

55. … Η αρνητική ελευθερία δεν περιορίζεται στην απουσία θρησκευτικών τελετών ή θρησκευτικής διδασκαλίας. Επεκτείνεται στις πρακτικές και στα σύμβολα που εκφράζουν, εδικά ή γενικά, μια δοξασία, μια θρησκεία ή τον αθεϊσμό. Αυτό το αρνητικό δικαίωμα πρέπει να προστατεύεται ιδιαίτερα αν είναι το Κράτος που εκφράζει ένα δόγμα και αν το πρόσωπο βρίσκεται σε θέση από την οποία δεν μπορεί να βγει ή για να το πετύχει πρέπει να κάνει δυσανάλογες προσπάθειες και θυσίες.

57. Το Δικαστήριο εκτιμά ότι η υποχρεωτική έκθεση ενός συμβόλου μιας συγκεκριμένης πίστης κατά την άσκηση του δημόσιου λειτουργήματος σε σχέση με ειδικές καταστάσεις που είναι υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης, και ειδικότερα στις αίθουσες διδασκαλίας, περιορίζει το δικαίωμα των γονέων να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους καθώς και το δικαίωμα των μαθητών να πιστεύουν ή να μην πιστεύουν. Το Δικαστήριο θεωρεί ότι αυτό το μέτρο συνιστά παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών γιατί οι περιορισμοί είναι ασυμβίβαστοι με την υποχρέωση που έχει το Κράτος να σέβεται την ουδετερότητα στην άσκηση του δημόσιου λειτουργήματος, και ειδικότερα στον τομέα της εκπαίδευσης.»

Κατ’ αναλογία, και το ελληνικό κράτος οφείλει να απέχει από την επιβολή ενός συγκεκριμένου θρησκευτικού δόγματος σε χώρους όπου το άτομο βρίσκεται σε σχέση εξάρτησης από την πολιτεία, όπως είναι η δικαιοσύνη (και η δημόσια εκπαίδευση). Η παρουσία της εικόνας του Χριστού και του Ευαγγελίου μπορεί να εκληφθεί ως ένδειξη πως η πολιτεία και η δικαιοσύνη τάσσεται με το μέρος της χριστιανικής θρησκείας, στην οποία δεν ανήκουν οι εδώ προσφεύγοντες. Το αρνητικό δικαίωμα θρησκευτικής ελευθερίας περιλαμβάνει την απουσία συμβόλων θρησκειών ή αθεϊσμού και πρέπει να προστατεύεται ιδιαίτερα όταν η ελληνική πολιτεία και ειδικότερα η ελληνική δικαιοσύνη με την παρουσία της εικόνας του Χριστού και του Ευαγγελίου εκφράζει μια πίστη ενώ ταυτόχρονα ο μη Χριστιανός πολίτης χρειάζεται να καταβάλλει ειδικότερη και δυσανάλογη προσπάθεια για να εξασφαλίσει το δικαίωμά του, όπως για παράδειγμα να δηλώνει τη μη χριστιανική θρησκεία όταν του ζητείται να ορκισθεί στο Ευαγγέλιο προκειμένου να δώσει πολιτικό όρκο. Το ελληνικό κράτος οφείλει να διατηρεί αυστηρή ουδετερότητα στην άσκηση της δημόσιας λειτουργίας, ειδικότερα δε στο χώρο της δικαιοσύνης (και της εκπαίδευσης).

Την άποψη αυτή έχει εκφράσει άλλωστε ο Καθηγητής Πανεπιστημίου Μιχάλης Σταθόπουλος:

«…Η ανάγκη προστασίας της ελευθερίας συνείδησης και του τελευταίου πολίτη σημαίνει ότι το κράτος, ως προς τις κρατικές λειτουργίες του, που απευθύνονται σ’ όλους τους πολίτες, πρέπει να είναι θρησκευτικά ουδέτερο, να μη δημιουργεί σε κανένα το αίσθημα της μειονεξίας για την όποια πίστη του. Το κράτος δεν δικαιούται να θρησκεύεται. Γιατί αλλιώς δείχνει έλλειψη σεβασμού στα ατομικά δικαιώματα των μειονοτήτων ή των πολιτών που δεν ακολουθούν τις κρατούσες θρησκευτικές αντιλήψεις… Η μη τήρηση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους θίγει ανθρώπινα δικαιώματα… Τα ατομικά δικαιώματα, που απορρέουν από την αξία του ανθρώπου, θα πρέπει να τα απολαμβάνει ο καθένας, έστω και αν είναι διαφορετικός, ακόμη κι αν είναι ο μόνος διαφορετικός από τους άλλους. Αυτό θα πει «ατομικό» δικαίωμα. Είναι, επομένως θέμα σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων, θέμα δημοκρατίας, η Πολιτεία να μη θρησκεύεται, άρα να μην αφήνει έξω απ’ αυτήν, στο περιθώριο, σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, εκείνους που δεν ασπάζονται τη θρησκευτική πίστη της πλειοψηφίας.» (Μιχάλη Σταθόπουλου, «Η συνταγματική κατοχύρωση της θρησκευτικής ελευθερίας και οι σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας» σε Δημήτρη Χριστόπουλου (επιμ.) «Νομικά ζητήματα θρησκευτικής ετερότητας», Εκδόσεις Κριτική-ΚΕΜΟ, Αθήνα, 1999 – Συνημμένο 3)

«Δεν είναι σύμφωνο με τη θρησκευτική ελευθερία και τη θρησκευτική ουδετερότητα της απονομής της δικαιοσύνης το γεγονός να υπάρχει στα δικαστήρια η εικόνα του Χριστού. Κι αν αυτοί που έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη είναι μουσουλμάνοι; Αν είναι άθεοι; Δεν θα έχουν δίκιο αυτοί οι άνθρωποι να αισθάνονται ότι δεν θα τύχουν ισότιμης δικαστικής προστασίας που το κράτος οφείλει σε όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες πολίτες;» («Μιχάλης Σταθόπουλος: Μπορούν να διευθετηθούν τώρα οι σχέσεις κράτους – Εκκλησίας» «Αυγή» 13 Φεβρουαρίου 2005 http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=239815 - Συνημμένο 4)

Τέλος, επισημαίνεται πως η παρουσία εικόνων στις αίθουσες των δικαστηρίων και του Ευαγγελίου στο εδώλιο εξέτασης μαρτύρων αποτελούν διοικητικές πρακτικές που δεν προβλέπονται από το νόμο. Ο Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων προβλέπει ρητά μόνο τα ακόλουθα για την αίθουσα δικαστηρίου και την ενδεχόμενη ανάρτηση εικόνας αποθανόντος δικαστικού λειτουργού:

«Άρθρο 18. 4. Στην αίθουσα συνεδριάσεων υπάρχουν ιδιαίτερη έδρα για το δικαστήριο, ειδικά έδρανα για τους δικηγόρους και χωριστές θέσεις για τους διαδίκους, τους κατηγορουμένους, τους μάρτυρες και τους ακροατές. Τη διαρρύθμιση των αιθουσών, όπου συνεδριάζουν τα δικαστήρια, καθορίζει ειδικότερα με απόφασή του ο Υπουργός Δικαιοσύνης. 5. Η θέση του δικαστή που διευθύνει τη συνεδρίαση είναι στο μέσο των άλλων δικαστών. Η θέση του γενικού επιτρόπου ή του αναπληρωτή του, όταν παρίσταται, του εισαγγελέα ή του δημόσιου κατήγορου είναι το δεξιό και του γραμματέα στο αριστερό μέρος. Οι εισαγγελείς δημόσιοι κατήγοροι, δικηγόροι, διάδικοι, μάρτυρες και κατηγορούμενοι απευθύνονται προς το δικαστήριο όρθιοι.

Άρθρο 8 παρ 4. Με προεδρικό διάταγμα επιτρέπεται να αναρτηθεί σε χώρους των δικαστηρίων η εικόνα δικαστικού λειτουργού, που έχει αποβιώσει πριν από τρία τουλάχιστον έτη και είχε διακριθεί για τις δικαστικές του αρετές.»

Για όλους αυτούς τους λόγους, υποβάλλεται το αίτημα στο δικαστήριο να απομακρυνθούν η εικόνα του Χριστού και το Ευαγγέλιο, τουλάχιστο κατά την εξέταση της παρούσας υπόθεσης, ώστε να μην παραβιάζεται το Άρθρο 6.1 της ΕΣΔΑ για την απαραίτητη αντικειμενική αμεροληψία των δικαστών σε συνδυασμό με το Άρθρο 9 της ΕΣΔΑ για το σεβασμό της θρησκευτικής ελευθερίας και την πρόσφατη νομολογία στην υπόθεση Lautsi v. Italy.

(…)

Οι δηλούντες


Andrea Gilbert Παναγιώτης Δημητράς

[ακολουθεί το πλήρες κείμενο στα γαλλικά της απόφασης AFFAIRE LAUTSI c. ITALIE
http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=857724&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649]


Ο πληρεξούσιος συνήγορος της πρώτης αιτούσας και ο δεύτερος αιτών αφού έλαβαν το λόγο από τον πρόεδρο, ζήτησαν την παραδοχή των αιτημάτων τους, ως ανωτέρω.

Το Δικαστήριο, αφού συσκέφθηκε μυστικά στην έδρα του, με παρούσα τη Γραμματέα, κατάρτισε και ο πρόεδρος δημοσίευσε, αμέσως, την απόφασή του, με αριθμό 9167/2009, η οποία έχει ως εξής: Στις διατάξεις των άρθρων 339 επ. του ΚΠΔ διαλαμβάνονται εκείνα που προβλέπουν τη διαδικασία που τηρείται στο ακροατήριο κατά την εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων. Σε καμιά, όμως, από αυτές τις διατάξεις ή σε διάταξη άλλου νόμου, προβλέπεται υποχρέωση του Δικαστηρίου απομάκρυνσης θρησκευτικών συμβόλων από το ακροατήριό του. Εξάλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 18 παρ. 4 εδ. β’ του ν. 1756/1988 («Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων») τη διαρρύθμιση των αιθουσών, όπου συνεδριάζουν τα Δικαστήρια, την καθορίζει, ειδικότερα, με απόφασή του, ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 6 παρ 1 εδ. α’ της Ε.Σ.Δ.Α. ορίζεται: «Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα, όπως η υπόθεσίς του δικασθή δικαίως, δημοσία και εντός λογικής προθεσμίας…» Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 9 της Ε.Σ.Δ.Α. ορίζεται «1. Παν πρόσωπον δικαιούται εις την ελευθερίαν σκέψεως, συνειδήσεως και θρησκείας. Το δικαίωμα τούτο επάγεται την ελευθερίαν αλλαγής θρησκείας ή πεποιθήσεων, ως και την ελευθερίαν εκδηλώσεως της θρησκείας ή των πεποιθήσεων μεμονωμένως, ή συλλογικώς, δημοσία ή κατ’ ιδίαν δια της λατρείας, της παιδείας και της ασκήσεως των θρησκευτικών καθηκόντων και τελετουργιών. 2. Η ελευθερία εκδηλώσεως της θρησκείας ή των πεποιθήσεων δεν επιτρέπεται να αποτελέσει αντικείμενον ετέρων περιορισμών πέραν των προβλεπομένων υπό του νόμου και αποτελούντων αναγκαία μέτρα, εν δημοκρατική κοινωνία δια την δημοσίαν ασφάλειαν, την προάσπισιν των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων». Στην προκειμένη περίπτωση η αιτούσα και ο μάρτυς Παναγιώτης Δημητράς πριν την έναρξη της διαδικασίας ζήτησαν να απομακρυνθούν από την αίθουσα συνεδρίασης (ακροατήριο) τα θρησκευτικά σύμβολα (εικόνα του Χριστού και Ιερό Ευαγγέλιο) ώστε να μην παραβιάζονται τα άρθρα 6 παρ. 1 και 9 της Ε.Σ.Δ.Α. Το ως άνω αίτημα πρέπει να απορριφθεί καθόσον, όπως προαναφέρθηκε, δεν προβλέπεται τέτοια υποχρέωση Δικαστηρίου. Η ύπαρξη δε στην αίθουσα συνεδρίασης της εικόνας του Χριστού και του Ιερού Ευαγγελίου στο έδρανο του μάρτυρα, δεν παραβιάζει τα ατομικά δικαιώματα των αιτούντων που απορρέουν από την αξία του ανθρώπου και συγκεκριμένα τη θρησκευτική ελευθερία τούτων, καθόσον η μεν πρώτη παρίσταται δια του πληρεξουσίου της Δικηγόρου (με την από 8-11-2009 εξουσιοδότηση) ο δε δεύτερος (ο μάρτυς Παν. Δημητράς) μπορεί να ορκιστεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 220 παρ. 2 ΚΠΔ. Η ύπαρξη, εξάλλου, των εν λόγω θρησκευτικών συμβόλων, ουδόλως επηρεάζει, καθ’ οιονδήποτε τρόπο την αντικειμενικότητα, την ευθυκρισία και την ελευθερία συνείδησης των Δικαστών, κατά την άσκηση του λειτουργήματός τους. Σημειώνεται, τέλος ότι η επικαλούμενη απόφαση του Ε.Δ.Δ.Α. αφορά την απομάκρυνση του σταυρού από τις ιταλικές σχολικές αίθουσες και δεν μπορεί να εφαρμοστεί, κατ’ αναλογία, για την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων και από τις Δικαστικές αίθουσες της Ελλάδας. Εξάλλου η εν λόγω απόφαση δεν έχει, ακόμη, καταστεί τελεσίδικη.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει το αίτημα των αιτούντων: 1) Andrea-Helen GILBERT του Milton, και 2) Παναγιώτη ΔΗΜΗΤΡΑ του Ηλία, περί απομάκρυνσης των ιερών συμβόλων από την αίθουσα, κατά την παρούσα δίκη.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε δημόσια αμέσως στο ακροατήριό του.

Αθήνα 9-11-2009

Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΕΦΕΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Στυλιανός ΔΑΡΕΛΛΗΣ Ευαγγελία ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ